Wie roept dat een beeld meer zegt dan duizend woorden, is op z'n minst onzorgvuldig. Nadenkend over de vele manieren waarop je één foto kunt interpreteren, kan Fred geen andere conclusie trekken. 'Een foto is pas echt krachtig als verbeelding van één woord.'

Fred vreest de dag dat hij te oud zal zijn voor Radio 2. Maar is de versleetsing van concepten als de Top 2000 Aller Tijden eigenlijk wel zo erg? ‘De jongeren die ik ken, bedanken vriendelijk voor zestig jaar jeugdcultuur op hun nek en fladderen door alle genres en tijden heen. Geef ze eens ongelijk.’

Online publicaties worden traditioneel langs strakkere lijnen ingevuld dan tijdschriften. Toch zijn dwingende formats ook bezig aan een opmars in de wereld van papieren magazines. Fred Hermsen waarschuwt voor vervlakking.  ‘Een goed format daagt je uit om te blijven zoeken, niet om gemakzuchtig tekst en beeld in te laten lopen.’

Iedereen heeft het over recente salarisstijgingen van topmensen in het bedrijfsleven, maar niemand over de communicatieafdelingen die de geloofwaardigheid van hun thema’s zien afbrokkelen door dit gedrag aan de top. Afzien van extreme bonussen is niet slecht voor je reputatie. Maar zijn er wel leiders van dat kaliber in Nederland?

Willen we wel echt luisteren, vraagt Fred Hermsen zich af. Om er meteen aan toe te voegen dat hij het zelf ook een beetje verleerd is. Maar als we de xs4all-achtige webcare voorbij willen, zullen we doelloos moeten durven luisteren.

Het invoeren van betaald parkeren in zijn eigen wijk zet Jeroen Maters aan het denken. Wanneer is communicatie eigenlijk goed? Als je genoeg mensen bereikt hebt en je je zin hebt gekregen? Of als je in een dialoog of debat het beste in elkaar naar boven hebt gehaald?

Fred begrijpt best dat intellectuelen niet altijd de meest gezellige types zijn. Maar als een intellectueel iemand is die vragenderwijs de grenzen en houdbaarheid van zijn wereldbeeld verkent, dan kunnen we er in de communicatie wel een paar gebruiken.

Donkere zalen, dorst, koppijn? Niet nodig als je een congres organiseert als een festival. Jeroen Maters raakt vijfenvijftig jaar na dato nog steeds geïnspireerd van Woodstock en maakt een begin met het herschrijven van Het handboek van de congresontwikkelaar. ‘Mensen kiezen graag zelf naar wie ze willen luisteren.’ 

Reactief en middelmatig, te veel gepolder en niet strategisch. Buitenlandse vakgenoten geven ons een 6- in Communicatie.magazine. Fred doet aan zelfonderzoek en geeft de concullega's geen ongelijk. 'Echter: ze houden wel heel weinig rekening met onze doe-maar-gewoon-cultuur.'   

Er is een probleem en de baas heeft een briljante oplossing. Snel communiceren! Maar dan blijkt dat de werkvloer helemaal niet enthousiast is. Jeroen weet daar als directeur alles van. 'Hoe goed je plan ook is, begin de communicatie altijd met het beantwoorden van prangende vragen.'

Ex-kamerlid Mirjam Sterk wil de jeugdwerkloosheid aanpakken door het aantal studies te verminderen dat volgens haar opleidt tot werkloosheid. Communicatie staat op haar lijstje. Fred maakt zich daar boos over. 'Doe liever iets aan de vervaging van het onderwijs.'

Dat we aandacht besteden aan het mediagebruik van de toekomst is terecht. Maar we vergeten te snel dat de gemiddelde leeftijd van medewerkers niet daalt, maar stijgt. Moeten we dan wel alles aanpassen aan het mediagebruik van de jeugd? Jeroen vindt van niet. 

Loopt Nederland nog wel voorop met magazine-design? Fred vindt van niet. Hij haalt zijn inspiratie zelden nog uit Nederlandse bladen. Die worden te veel gemaakt volgens het principe dat ze zichzelf van de schappen moeten schreeuwen. ‘Daarmee onderscheid je je niet meer.’

Hoe geweldig de mogelijkheden van digitale media ook zijn, papier blijft volgens Jeroen Maters de beste manier om de agenda van je publiek te bepalen. Digitale media hebben een veel lagere leestijd, te veel concurrentie en zijn als je ze goed maakt zeker niet goedkoper. 'We moesten deze fase kennelijk door om te beseffen dat good old papier zo gek nog niet is.'

In het communicatievak wordt veel aandacht besteed aan het wat en weinig aan het waarom. Dat zou andersom moeten zijn, vindt Fred. Maar hij weet dat je zulke dingen makkelijk weer vergeet. Wat dan helpt? Een scheurkalender op het toilet.

Kantoortijgers neerzetten als meelijwekkende schapen, zoals Youp van ’t Hek in zijn voorstellingen en columns graag doet, is begrijpelijk maar ook gemakkelijk. Dat vindt Fred Hermsen, die graag wat dieper in de ziel van de alledaagse medewerker kijkt. ‘Organisaties zoeken een paradoxale held.’

Binnenkort worden de prijzen voor de Grand Prix Customer Media weer uitgereikt, de belangrijkste vakwedstrijd op het gebied van relatiemedia in Nederland. Moet je de prijs eigenlijk wel willen winnen?

Interne media moeten geen merkendragers zijn, maar merkenvrágers. Dat stelt Fred Hermsen. Hij twijfelt aan het nut van media waarin niet meer is gedaan dan het merk naar de medewerkers 'vertalen'. 'Daar marcheren ze in rotten van drie. Ik gruwel daarvan.'

Onder communicatieprofessionals leeft het idee dat managers zich vooral niet met de interne sociale media van een organisatie moeten bemoeien. Fred Hermsen vindt dat gek. 'Meestal gebeurt er nog helemaal niets op zulke platforms. Durf je gezicht te laten zien!'